Pubers goed laten ontbijten? Smeer hun boterhammen!

Saskia is een van de gezichten van Tishiergeenhotel.nl (voor ouders met een puber), maar vandaag schrijft ze voor Brood.net. Want: het is een dingetje, pubers en ontbijten. Ze willen die maaltijd nogal eens overslaan omdat ze liever een kwartier langer in bed liggen, of die tijd gebruiken om hun haar te doen. En daarom smeert Saskia elke dag hun boterhammen. Verwend? Dan maar.

De doordeweekse ontbijttafel is een interessant gebeuren in mijn huishouden met twee pubers. Waar ze in het weekend mogen aanschuiven wanneer ze willen en hun ontbijt al mijn lunch is, is die keuze er op schooldagen simpelweg niet. Om acht uur moet iedereen met een stapel boterhammen achter de kiezen de deur uit.

Dat hele ontbijt is vooral een geren en gevlieg. Mijn pubers staan standaard te laat op, hebben standaard geen tijd om aan tafel te zitten, en willen het liefst standaard het ontbijt skippen. Maar daar waak ik voor, want er moet nu eenmaal genoeg energie in die lijven zitten om het tot de tweede pauze - en die begint pas om één uur - uit te houden. Dat doe je niet op een lege maag. Zie hier de strijd die ik doordeweeks voer. En de chaos waarin dat gebeurt. Want dan zitten ze eindelijk aan tafel en dan moet de één een Frans boek zoeken en de ander een buskaart. Of dan denkt de een ineens aan gymkleren die bij elkaar moeten worden gezocht en de ander zoekt een oplader. Het heeft iets John Lanting-achtigs, iedereen staat op, loopt door elkaar, gaat de ene deur in en de andere deur uit. Gek word ik ervan. Ik wil dat ze gewoon rustig zitten en hun brood eten.

Mijn moeder had hetzelfde probleem met mijn broer en mij. Mijn puber-ik kon ook niet de tijd vinden om ’s morgens een paar goed belegde boterhammen naar binnen te werken. En omdat mijn moeder zeker wilde weten dat we wel zouden eten voordat we naar school gingen, heeft ze ons jarenlang ontbijt op bed gebracht. Inderdaad, ontbijt op bed. Het leek wel een hotel. Voordat ze naar haar werk ging, zette ze elke dag een kopje thee en een gesmeerde boterham naast mijn bed. En reken maar dat dat fijn wakker worden was. En dat ik het allemaal opat.

Nu ben ik een stuk minder georganiseerd dan mijn moeder, en denk ik dat mijn pubers helemaal niet meer hun bed uitkomen als ze er ook in mogen ontbijten. Die eten, draaien zich om en slapen gewoon verder. Maar ik zag wel de truc van mijn moeder: een gesmeerde boterham eet je gewoon op. Noem het lui, of gemakzuchtig, maar een boterham smeren, is voor pubers in de vroege ochtend een brug te ver. Terwijl, als het gesmeerd en al voor hun neus staat, eten ze het wél op. En dus zet ik elke dag twee borden neer, met daarop een gesmeerde boterham.

Bijkomend voordeel is dat er geen gezeur is over beleg, want dat bepaal ik gewoon. Ze zijn al lang blij dat ze het niet zelf hoeven te doen. En ik smeer in een ruk door, zodat ook hun lunchboterhammen gesmeerd en al in de tas gaan en ik zeker weet dat ze ook in de middag genoeg binnenkrijgen. Mijn pubers zijn zich er overigens van bewust dat ze best verwend worden. Bijna al hun vrienden moeten hun ontbijt zelf zien te rooien in de ochtend, terwijl zij gewoon kunnen aanschuiven. Ze bedanken me er dan ook uitvoerig voor als ze de deur uitrennen. Want ze weten, zo lang ze dankbaar zijn - een norm die ik hoog in het vaandel heb staan - staat elke dag hun ontbijtje klaar.