Augurken met slagroom? Lepels mayonaise? Ik wil alleen maar boterhammen!

Tanja schrijft voor Me-to-We (voor ouders met een leven) en Mynd (voor je dagelijkse dosis psyche), maar vandaag is ze gastcolumnist voor Brood.net. Waarom? Omdat ze sinds ze zwanger is één hele intense craving heeft: boterhammen!

Toegegeven: ik ben er zo een die heel hard in marketingverhalen over eten trapt. Ik denk dat speltbrood gezonder is, dat je op moet passen met lactose en na het zien van zo’n populaire Netflix-docu wil ik opeens zoveel mogelijk plantaardig eten. Totdat iemand een pizza tonno voor mijn neus zet. I know, beetje sneu. Maar hoewel het vooral in mijn hoofd een flink gevecht is, en ik dus ook vaak genoeg toegeef aan lekkere trek, resulteert het wel in een soort van uitgebalanceerd eetpatroon.

Normaal ben ik ook niet zo’n enorme ontbijter. Ik moet echt niet denken aan een stevig ontbijt. Op z’n hoogst lepel ik een bakje kokosyoghurt (want geen lactose) met wat granola (uiteraard zonder suiker en gluten (why?)) naar binnen, maar meestal krijg ik niet meer weg dan een gezonde shake. Zo’n hyper healthy geval van verse spinazie, banaan, blauwe bessen, 100% pindakaas, cacaopoeder, ongezoete amandelmelk en lijnzaad. Oh ja, en twee koppen koffie. Dat dan weer wel.

Maar die tijden zijn nu voorbij. Sinds een maand of drie is mijn eetpatroon drastisch veranderd. Schijnt logisch te zijn als je zwanger bent, maar ik dacht eigenlijk dat cravings een beetje een fabeltje was en een excuus voor vrouwen die zich niet in de hand konden houden. Nou, niets blijkt minder waar.

Op het moment dat ik mijn ogen open, kan ik maar aan een ding denken: food! Ik word gewoon naar van m’n lege maag, met misselijkheid en een katergevoel tot gevolg. Het probleem is alleen dat ik, juist door die misselijkheid, heel lang geen idee had wat ik dan moest eten. De tip van crackertjes naast je bed om iets binnen te krijgen, hielp niet. Was gewoon niet genoeg. En zo’n bakje kokosyoghurt of een stuk fruit maakte me bijna nog misselijker.

Heel keurig, volgens de ‘hoe ga ik om met mijn zwangere vrouw’-regels, vraagt Mark me elke ochtend wat ik wil eten. En tot voor kort kwam ik daar dus totaal niet uit. Totdat ik me laatst op een ochtend realiseerde dat we nog wat brood over hadden. Normaal hebben we dat niet echt in huis, maar ik had de avond ervoor boterhammen geroosterd voor bij de soep. Opeens wist ik het: een boterham met pindakaas, dat wilde ik. En terwijl hij naar de keuken liep om het voor me te maken, riep ik hem na: ‘of wacht, doe er maar twee!’

De schat had de bammetjes even geroosterd, er van die lekkere biologische pindakaas opgesmeerd en dat kwam hij de slaapkamer in brengen. In een tempo alsof ik zes maanden op een onbewoond eiland niks fatsoenlijks had gegeten, hapte ik de boterhammen naar binnen. Het was fantastisch. De volgende ochtend wist ik precies wat ik wilde: geen gedoe met crackertjes, nee hoor: twee volkoren boterhammen met pindakaas. Kom maar door!

En inmiddels blijft het daar niet bij. Na die twee bammetjes in de ochtend, schuif ik rond 11:00 uur nog zo’n sneetje pindakaas naar binnen, als lunch eet ik ‘n stuk of drie boterhammen met geitenkaas en tomaat of Hüttenkäse (heel lekker met sambal en komkommer, blijkbaar), rond 16:00u kan ik er gerust nog twee op. En het allerliefst eet ik ’s avonds een zelfgemaakt soepje of een salade, mét brood graag. Gelukkig mag ik volgens de diëtiste van de verloskundigenpraktijk zo’n vijf tot zeven sneetjes brood per dag. Ja, ik weet het: wie goed gelezen heeft, telt dat ik daar ruimschoots overheen zit.

Overal hoor je dat je niet opeens ‘voor twee’ moet gaan eten als je zwanger bent, maar ik vrees dat door deze fantastische ontdekking mijn broodinname wel meer dan verdubbeld is. Deze baby wil blijkbaar koolhydraten. Nou, die krijgt ‘ie. En bovendien helpt al dat brood ook prima bij mijn stoelgang die ietwat in de war is. De theorie van mijn beste vriendin is dat deze cravings betekenen dat ik een zoon krijg. Die niks heeft met zoete of vette troep, niet moeilijk doet over quinoasalades, maar gewoon brood wil. Zoals jongens ook soms negen boterhammen per dag naar binnen kunnen schuiven. Ik ben benieuwd of ze gelijk heeft…